Dzisiaj obiecałem sobie że nie napiszę niczego smutnego 😉 I słowa dotrzymam, nie można przecież cały czas myśleć tylko o tych najgorszych sprawach.

O godzinie 10:00 zadzwonił do mnie telefon. Byłem wtedy w pracy, dzwoniła moja mama, która była akurat z Wikunią w szpitalu.

– przyjeżdżaj szybko – usłyszałem 😉

– ale co się dzieje ????

– telewizja chce z wami przeprowadzić wywiad o 11ej

🙂 powiem szczerze że na wiele rzeczy byłem przygotowany ale nie na to 🙂 telewizja ? jaka telewizja ? w jakim celu ? wywiad z nami ? 😉

Trochę przejąłem się tą całą sytuacją bo nie jestem zbyt medialnym „stworzeniem” ;p i zupełnie nie widziałem się w roli udzielającego wywiadów na temat mukowiscydozy. O chorobie wiem „coś” więcej zaledwie od 3 tygodni i nie czułem się na siłach opowiadać o czymś co dopiero poznaję. Ale z drugiej strony nie miałem też innego wyjścia jak ubrać się wsiąść w samochód, pojechać po Kasię a następnie do prokocimia 😉 Na miejscu czekała już na nas ekipa z telewizji Krakowskiej. Pani, Pan i wielka „straszna” kamera 😉

W zasadzie nie wiedzieliśmy nawet o czym konkretnie mamy rozmawiać i jakie padną pytania 😉 Po prostu włączono kamerę i kazano nam mówić 😉 Stres jak dla mnie ogromny, pierwszy raz przed kamerą i do tego jeszcze na temat, który jest jeszcze dla nas świeżą „raną”. Ciężko było skupić się na tym o co właściwie nas pytano 😉 Ciężko było myśleć o tym co chcemy powiedzieć 😉 i wszystko było cholernie stresujące. Ale jakoś dotrwaliśmy do końca 😉 a efekt po wycięciu 99% nie nadającego się do emisji materiału jest tutaj (6 min i 5 sek):

Kronika

Co nas jeszcze zaskoczy ? ciekawe …